Durur durur da her şey aynı anda saldırır ya! Tam da o moddayım. Geçen hafta anlamadan geldi, geçti...
Abimin kuzusu buradaydı. Hani şu sınava giren yavru. Mezuniyet elbisesi almak için geldi. Geldi ve canımıza okudu gittiii... Ergenliğin tüm gereklerini yerine getirdi eksik olmasın. Daimi mutsuzluk, asık surat, hiçbir haltı beğenmemek, elbise bakmak için girdiğimiz mağaza görevlilerinin suratına baka baka gösterilen her elbiseye "ayy iğrenç!!" demelerle geldi geçti bu hafta. Dün
anasının evine gönderdik! :) Aslında eve bi ayrı renk getirdi ergen yaratığı :). Bile, özene, bayıla bayıla takındığı bu mutsuz ergen tavrını unuttuğu zamanlarda neşeli bir böcek olabiliyor aslında ....
Bu mutsuzluğun haklı bir sebebi de var aslında. Bakmayın ben yavruya bir anda ergen diye saldırır gibi oldum ama daha İstanbul'a geldiği ilk akşam köpeğinin öldüğü haberi geldi. Bunu ona söylemekte bana düştü... 1 haftadır çok hastaydı, beklenen bir olaydı aslında...Bütün gün elbise bakarken ona çaktırmamak adına 18 takla attım. 28 kere kendi gözyaşlarımı saklamak için maymun oldum. Zira bu köpekcik ablamındı. Doğduğu anda astımlı bu yaşamaz dediler. İnadına 16 yıl yaşadı. Hem de çok mutlu yaşadı. Ablamın alerjisi çıkınca 2 yıl kadar benimle yaşadı. Benim yurtdışına gitme durumum çıkınca da ablamın asistanına transfer oldu. 4 yıl kadar da onda kaldı. O da ablası ile yaşamak durumunda kalınca bizim yavru kucak açtı köpekciğimize. Görüntüde çok sevimli ama bir o kadar da huysuzdu. Kimselere kendini sevdirmez. Durup durup saatlerce anlamsız ve gereksiz ve de sebepsiz havlar. Birine kızdımı ya gider ayakkabısını kemirir ya da gider direkt olarak yastığına işerdi. Kızdırmaya hiiç gelmezdi yani. Huzurla uyusun... Babam çiftliğe gömmüş zaten uzakta değil.
Bu temponun arasında evi de tamamen boşlamıştım. Biraz daha ilgilenilmese ayaklanıp gidebilecek durumdaydı. AVM'ler kapandıktan sonra koşa koşa eve gelip dolaplara daldım. 3 gecenin sonunda 1 valiz kadar bizim yavruya malzeme çıktı. 1 valizi eve temizlik için yardıma gelen Dursine Abla aldı ve inanın hala 1 valiz derneğe götürülmek üzere hazır bekliyor. Bu kadar eşya çıkmasına rağmen hala ve hala dolaplar üstüme üstüme geliyor. Nasıl ya nasıl??!! Kaç zamandır vermeye kıyamadığım ama her nedense giymediğim kıyafetleri bile verdim. Ohhh sefam olsun ohh!! Daha da vereceğim. Hedefim bu!
Geçen hafta eve 2 hatun sağlı sollu girişerek ancak temizlediler. Derin bir bahar temizliği yapıldı evde. Nasıl bir boşlamışsam evi...
Bugün kılımı kıpırdatasım yok.Bol bol film seyredip bolcana da yemek yapmak niyetindeyim. Hedef: enginar ve yaprak sarması. Yarın sevgili geliyor sonunda. Geliyor da kime ne faydası var ki?! 2 gün kalıp tekrar gidiyor ve 11 Haziran'a kadar yok ortalarda... Özlemek güzel kavuşmak daha da güzel dedik geçenlerde ama bu kadar da değil bi zahmet!!!
Neyse ben kaçıyorum yapraklarım beni bekler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder