Gazete Okuma Sanatı

Hayranım uçakta, otobüste, vapurda, metroda ve kalabalık her yerde o kocaman gazete sayfalarını birbirine karıştırmadan, yırtmadan, buruşturmadan ve en önemlisi ise kimsenin üstüne çıkmadan, kolunu dürtüklemeden gazete okuyabilen insanlara. Ne büyük bir beceridir şekerim bu böyle!
Bu sabah vapurda yanımda oturan genç bir adama takıldı gözüm. Resmen gazetesini röntgenleyen tipler gibiydim ama gözümü alamadım adamdan ne yapayım yani. O kadar düzgün ve kontrollü okuyordu ki o gazeteyi şaştım kaldım. Her sayfayı tek seferde ve inanın bana hiç bir buruşukluğa sebep olmadan tek tek çevirdi. Hem de öyle yeni moda küçük gazetelerden değil. Bildiğin kocaman kocaman sayfaları olan  gazeteydi.
bırakın toplu taşımada, ben evde tek başımayken bile öyle düzgün düzgün çeviremem o sayfaları. Hemen yırtılır, buruşur, şekli kayar gider. Gerçi benim hiç bir şikayetim de yok bundan. Güzel oluyor öyle tepe tepe okumak. Fakat kalabalık ortamlarda mümkün değil okuyamam o gazeteleri. Hatta almam bile gazete öyle ortamlarda. Ancak Radikal okuyabilirim. O da yeni boyutlarına  büründüğünden beri . Öncesinde o da yoktu. "Aman efendim yanımdakine mi çarptım, yok gazetem solumdaki adamın gözüne mi girdi, sağımdaki kadının gözüne dirseğim mi çarptı, allaahhh sayfayı çevirirken  arada sıkıştım kaldım, ne eski sayfaya  dönebiliyorum ne de ilerleyebiliyorum. Namümkün o gazeteyi çarşaf gibi sermeden toparlamam!" gibi dertlerim vardı benim. Hala da pek yeltenmem öyle sıkışık ortamlarda gazete okumaya. Sanki herkes beni izliyor gibi hissediyorum. "Bakalım nasıl çevirecek o sayfaları??!!" diyen gözler görüyorum her yanda. Çünkü ben böyle ortamlarda gazete okuyan herkese bu gözlerle bakıyorum.
Neymiş?
Kişi kendinden bilirmiş işi.