...ve dalsam gitsem ve güneş beni kavursa, içimi sıcacık yaptığını hissetsem, güvendeyim diyebilsem ve nefes alsam derin deriin ve kendimi denize atsam da deniz beni arındırsa, ruhumu yıkasa, sarsa sarmalasa...
sarhoş olsam sonra. sarhoş olsam da önce hayatımda olanları unutsam sonra da kendimi... hatta gözlerimi kapatsam ve etrafımda sadece mutluluk olsa...
sa sa sa diye yazar yazar giderim...
sonunda vücudum kendini bırakmaya başladı. 2 gündür nezleyim. burnum durmadan akıyor ve ben sürekli olara maskeyle dolaşıyorum. Hem de bu sıcakta! mecburum. baba evde hasta yatarken normalden daha hassas olmamız gerekiyor ailecek. ee biz ofiste aile bireyleri bir arada oldugumuz için maske suratımdan eksik olmuyor ve beni boğmaya devam ediyor...
kaçasım var bugünlerde. arkama bakmadan gidesim var. neresi olursa olsun yeterki huzurlu olsun. sonra bu duygulardan dolayı kocaman bir suçluluk duygusu sarıveriyor içimi. babacım bu haldeyken benim aklımın ucundan bile geçmemeli bunlar. Zira benim için bu duygular zayıflık belirtisi. ağır geldi yaşananlar ve kaçmak istiyorum... kaçamam. gidemem. babamdan uzağa hiiç düşemem. peki neden zihnim( belki de bilinçaltın) bana bu oyunu oynuyor? yetmiyor mu yaşadıklarım da bir de bunun suçluluğu ile savaşmak durumunda kalıyorum?
gerçekten suç mu peki bu duygular? kaçmak istemek, sarhoş olmak istemek, boş boş bakmak istemek ve diğerleri...
suçlu muyum? suçlamalı mıyım kendimi ?
bilemiyorum...
2 yorum:
insan önce kendine bakmalı ki sonrasında sevdiklerine iyi bakabilsin bu sebepten ötürü bence kendini hiç mi hiç suçlama kardeşim.
Selametle
sevgili P_A_N,
inan kendie cevap yazacak olsam bire bir senin cümleni yazardım. gel gör ki bu aralar öyle bir zorlandı ki ruhum bütün bildiklerini şaşma noktasına geldi. büyük bir test dönemindeyim, güzel açılımlar yaşayacağım bu sıkıntılar bittiğinde. bu fizikselliğe ait olamayacak hislerim ve farkındalıklarım var. o yüzden kelimeler yetersiz kalıyor anlatmaya...
önce kendimi sonra da tüm evreni kocaman kocaman kucaklıyorum bu aralar :))
Yorum Gönder