8 Nis 2010

Gerginlik var Stres var Çünkü YGS var!

Abimin yavrusu olarak dünyaya gelen mini minnacık velet, annelerimizin yıllardır demelere doyamadığını doğrularcasına göz açıp kapayıncaya kadar oldu mu sana kocaman bir genç kız. Genç kız olmak yetmedi bizim küçük hanıma kalktı bir de üniversite sınavına giriyorum ben bu sene dedi. Tam da 30 olduğum yıla denk geldi ya neyse! “Tam 90’dan çaktım golü” diyor bi de utanmadan. Yemem ben bu numaraları! Hala 30 gelmiş hoş gelmiş diye zıplaya zıplaya dolanıyorum etrafta. Neyse sorun benim yaşım değil zaten. Bu minik hanım bu pazar üniversite sınava giriyor. O giriyor ama maaile stres halindeyiz. Küçük hanımın stress kaynağı YGS, ailenin stress kaynağı miniği bu stressten nasıl çıkartırız sorusu??
 Bizim ailede daha önce bu bela sınava giren hiç kimse böyle stress, gerginlik, sinir hali, genel bir mutsuzluk, uyuz bir hayat duruşu ve tedirginlik yaşamadı. Accık ucundan heyecan yaşamışızdır hepsi o. Misal ben güle- oynaya, zıplaya- hoplaya girmiştim sınava hatırlarım. Bizim minik öyle değil. Yavrucak atamıyor gerginliği üstünden. Ne yapacağımızı şaşırmış durumdayız. Deneme sınavlarında gayet başarılı sonuçlar almasına rağmen bu “gerçek” sınav birkaç numara büyük geldi bizim yavrunun melek kalbine. Kendisi birazcık sanatçı ruhludur da! Varsa yoksa boyasın, takı yapsın, resim yapsın, yazı yazsın, fotoğraf çeksin...

Şimdi sen böyle bir tipi alıpta oturtursan 160 dk matematik, fen, geometri canavarının karşısına bu yavru tırsmasında ne yapsın? Elindeki takıları mı atsın matematiğin üstüne yoksa boya fırçalarıyla üçgenlerin iç açılarını mı boyasın? Yer mi YÖK denen Gargamel bunu! Yemiyor malesef. Öyle ya da böyle bu sınavı yapacaksın diyor. Otur günlerce hatta aylarca ezberle bütün soruları umrumda olmaz, ben sonuca bakarım diyor da başka da bir şey demiyor. Dedim ki özel izin alsak ben de sınava girsem yavruyla. Wallaha gözlerimi de kapatırım, ellerimi de bağlarım hatta düşük çenemi bile kapatabilirsiniz dedim. Yeter ki yanında oturayım, bilsin ki yanındayım hiiiç bir şeycik yapamaz bu canavarlar ona kapı gibi ailesi varken yanında. Ben yerim o canavarları ha!! Çocukken olduğu gibi arada saçlarını severim ( ama o zaman da uyur hemen), sırtını kaşırım, kış kış cinler kış kış, yallah cinler yallah yaparım. O da o arada paşa paşa çözer soruları, çıkar gideriz ardımıza bakmadan o salondan. Yoook dediler. Yavrular arenaya tek gelecek dediler. El mahkum, sustum. Ben sustum da içimdeki ben isyanlarda. Bilemiyorum ne yapacağımı. Bu yavrunun üstündeki gerginliği almam lazım omuzlarından. Yarın akşam atlıyorum otobüse gidiyorum yanına. Cuma akşamı yavruyu bir güzel güldürmek üstüne planlarımız var. Katıla katıla gülsün de atsın accık o stresi. Cumartesi de açık havada yürüyüş, ormanda nefis kahvaltı, bi kaç şımartma hediyesi falan filan var aklımızda. Cumartesi gecesi nasıl uyku faslına geçeriz o kısım büyük bir soru işareti hala! Pazar sabahı da süper yavşak ( pek afedersiniz ama ciddiye alamam bu YGS belasını) bir modda göndermek istiyorum onu arenaya ki olayın aslında hiiç ciddiye alınmaması gereken bir şey olduğunu farketsin. O yapması gerekeni yaptı. Gerçekten çalıştı, özel ders aldı, dersaneye gitti, evde test çözdü, 1 haftadır da raporlu halde deli gibi derslere adadı kendini. El insaf be! Daha ne bekliyorsunuz bu mini minnacık bedenden?!

Görev büyük anlayacağınız. Bakalım bu haftasonu nasıl geçecek, neler getirecek, neler götürmemesi için savaşmak durumunda kalacağız...

4 yorum:

aysema dedi ki...

Yazı çok çok güzel de sorun büyük...

Bu güzel yavru, neden kendi yeteneğine, ilgi alanlarına uygun bir bir şekilde YÖNLENDİRİLMEZ Kİ...

Sistem kökünden değiştirilmeli, meslek liseleri gerçek işlevlerine kavuşturulup buralardan mezun olanlara yetiştiği alanlarda iş olanağı sağlanmalı...

Neyse şu anda acil olan stresle nasıl başaçıkılacağı değil mi? Benim önerim, aileler öncelikle kendi streslerini engellesinler. Çünkü onların bu stresi çocuğa katlanarak dönüveriyor...

Ve her durumda onları çok sevdiklerini hissetdirsinler...

Başarı diliyorum, her şey gönlünce olsun diyorum.

NzN dedi ki...

aysema- Bu güzel minik aslında güzel sanatlar istiyor ama oraya giden yol da bu pazar günü yapılacak olan sınavdan illaki geçiyor...
Allahtan ailedeki stress ona hiç bir şekilde yansımıyor. Hepimiz gayet başarılıyız bu konuda, kendimizi hafife almayayım:) Çok güzel sevilen bir yavru bizim minik, ama bu sevgi de onun gerginliğini almaya yetemiyor malesef. Bizim tek yapabileceğimiz yanında olmak, sevmek, sarılmak, öpmek , koklamak. Geri kalanı ile bu sefer tek başına savaşacak. Bu sınav sistemi yıllardır konuşulur, konuşulur ama konuyla ilgil bir arpa boyu yol alınamadı. Sürekli bir sistem değişikliği var aslında. Fakat bu sistem değişikliği çocukların hayatlarını kolaylaştırmanın yanından geçemediği gibi daha büyük sorun olarak büyüyerek geri geliyor.

MAVİ TUTKU dedi ki...

Başarılar diliyorum, inşallah iyi geçer.

NzN dedi ki...

Onuncu Köyün Adamı- Çok teşekkür ederiz. En güzel şekilde geride bırakacağız inşallahh :))