Neler olmuyor ki...
Ne memleketin hızına ne de son zamanlarda hayatımın hızına yetişmek mümkün.
Uzun zamandır sesim çıkmıyor. Yazmadığım gibi okumuyorum da blogları. İçimden gelmedi. Gücüm olmadı. Vaktim olmadı. Başka şeylerle daha meşgulüm bu aralar.
Yavaş yavaş dönmeye çalışıyorum sahalara. Genelde keyifli şeyleri yazmayı seviyorum ben. Bu aralar yazacak, irdeleyecek tatlı bir olay da yok ki memlekette. Diğer konularla ilgili de ne yazsam boş. Acı ve yazık demek istiyorum sadece...
Geçtiğimiz hafta babamlar buradaydı. Ondan 3 hafta önce babamı apar topar hastaneye kaldırmışlardı Edirne'de. Safrakesesinde iltihap olduğu anlaşıldı. Pankreastan şüphelendiler başta. Patalojiden rapor temiz gelince rahatladık. Doktor yine de acil olarak safrakesesinin alınması gerektiğini söyledi. Geçen sene atlattıklarından sonra henüz bir ameliyat için hazır mı değil mi babamın bedeni onu bilemedik. Anjio istendi. Geçen hafta başında İstanbul'da anjiosu yapıldı. Prof. Dr. Vedat Aytekin yaptı operasyonu (İnsanlığından hiçbir şey kaybetmemiş, sıcacık yüreği olan çok iyi bir doktor). Operasyon arasında ameliyathanenin kapısına çıkıp bir damarın hala tıkalı olduğunu ve oraya hemen stent takılması gerektiğini söyledi. Geçen sene neler atlattık. Ne gibi sıkıntılar çektik bilen bilir. O korkulardan sonra ailece donakaldık kapıda. Hemen karar veremedik. Cesaret edemedik. "Hayır" dedik. Öyle acil bir müdahale istemiyorduk zira. Diğer doktoru S.Ö bize her iki damara da stent takıldığını söylemişti oysa. Hastaneyle davalık olma aşamasında çıkmıştık. Elimizdeki belgeler yeterli olmadığı için de açamamıştık davayı. Yanlarına kar kalmıştı yaptıkları. Yaşattıkları...
Neyse o gece babam hastanede kaldı ve tüm aile milyonda 1 denk gelen şeyin 2. milyon olarak tekrar bize denk gelmeyeceğine inanarak ertesi sabah stent operasyonuna girmesine karar verdik. Nitekim bomba gibi çıktı koçum operasyondan. İlk başta olması gerektiği gibi oldu her şey. Sonrasında farklı komplikasyonlardan dolayı 3 gece daha kaldı hastanede ama iyileşerek çıktı. Şu anda evinde ve hayatında...
6 aydan önce de herhangi bir operasyon geçiremez. İlaç tedavisine de cevap verdiği için rahat. Dolayısıyla rahatız.
İşlerle ilgili de farklı gelişmeler vardı. Aksiyon almaya başlamıştım ama beklenmedik gelişmelerden dolayı o konuyu biraz askıya almak durumunda kaldım. Proje hala elimin altında ama vaktini bekleyecek.
Farklı bir koşturmacadır gidiyor. Hayat hızlı ama ben yavaş kaldım bu aralar. Köşesinden tutmaya, yakalamaya çalışıyorum. Adaptasyon sorunum var. Bütün bunları atlatınca tekrar buralardayım. Tekrar gelene kadar şimdilik bu kadar.
Hepinizi de özledim bu arada :) Blog denen şey garip şey ....
8 yorum:
NzN daha dün baktım bloguna, yazdı da ben mi görmedim diye:)
Babana çok geçmiş olsun, iyi olmasına çook sevindim. Yaşadığınız stresi tahmin edebiliyorum, dolayısıyla size de geçmiş olsun..
İşle ilgili pozitif gelişmelerini de heyecanla bekliyoruz. Tekrar geel,bu kadar ara da verme hatta:))
Geçmiş olsun Nazan'cım :(
Ben de ''Bu kız nerelerde? Gene bir şeylerin peşinde, sesi-soluğu çıkmıyor'' diyordum.
meğer durum bambaşkaymış.
Acil şifalar diliyorum ''Koçun Babacığına'' :)
Dilerim bu son olur.
Sevgilerimle.
NzN cok gecmis olsun, umarim iyidir simdi. Hosgeldin tekrar :)
Hoşgeldiiiin!
:)
Not: Ben beklenmedik gelişmeleri severim. :)))
Gecmis olsun babacigina cok.
Bizde ozledik seni ;) Bloglarin cogunda durum hep ayni sanirim, kimsenin eli varmiyor birseyler yazmaya :(
Geçmiş olsun NzN...yeter ki sağlıklı ol - olun...yazmanı bekleyebiliriz.
Ses çıkmayınca hep bir merak ediyor insan ya bir yoğunluk oluyor ya bir aksilik neyse ki biricik babacığın iyiyimiş. Geçmiş olsun çok canum
sevindim babanın iyi olamsına...
sevdiklerimizi iyi görmek nasıl da rahatlatıyor bizi...
şu aralar biz de babamı bir operasyona hazırlıyoruz...hayati bir hastalık değil ama...yaş ileri olunca elimiz yüreğimizde!
sevgiler.....
Yorum Gönder