7 Eyl 2011

Cinnetin Eşiğindeyim! Her An Her Şey Olabilir.

Sabrım tükenmek üzere. Belki de tükendi de farkında değilim, farketmek istemiyorum. Şu andaki işimi gücümü bırakmak ve yapmak istediklerime odaklanmak ve ruhumu huzurla doldurmak, kafamdaki milyon tane soru işaretini de tek kalemde silip atmak istiyorum. Etrafımdaki insanlar ne istiyorsam onu yapmam konusunda gaz vermeye devam ediyorlar. Onlara göre beklemenin anlamı yok. Bana göre ise bazı şeyleri şekillendirmeden elimdekini bırakmak manasız.
Bir yerlerde cesaretimi mi kaybettim ben?
Fazla garantici mi davranıyorum?
Diğer ipi tutmadan sıkı sıkıya tutunduğum ama ellerimi kanatan ipi bırakmak istemiyorum. Aslında şu anda düşsem bile altımda minderler var hiiç bi şeycikler olmaz. Accık moralim bozulur belki ama kırık çıkıksız atlatırım yani. Diğer ipi hiiç tutamazsam da gider kendime yeni bir ip bulurum. O da olur.
Bunları böyle düşününce ve dillendirince kolay gibi geliyor ama yine de elimde somut bir şeyler olmadan da cesaret edemiyorum işte...
Basitleşmek istiyorum. Bunu seçiyorum ve tercih ediyorum ama içimdeki korkuları da tam olarak atamadığım için o tarafa doğru yönlenemiyorum. Modern dünyanın yoldan sapmış insanlarının genel huzursuzluğundan başka bir şey değil bu bence. Bu yanlış düzen sadece bana değil, biliyorum ki bir çok insanın içine zehir atıyor. Kimimiz farkındayız. Kimimiz huzursuzluğu ve mutsuzluğu yaşıyoruz ama "düzen bu. halime şükredeyim" diyerek sorgulamadan devam ediyoruz. Mutsuz yaşayıp, mutsuz ölüyoruz. Kimimiz de benim gibi içi içini kemirir halde, ne orada ne de burada olamadan arafta geçiriyor günlerini. Kimimiz o  kadar şanslı ki farkına varıyor ve aksiyon alarak, arkasına bile bakmadan bırakıyor bu hayatı ve yeni, istediği hayata koşuyor. İşte bu son gruba hayranım arkadaş ben. O cesarete ya da o kararlılığa ihtiyacım var benim...

Bu korkular beni tüketecek sanırım. Yakın zamanda hepsinden arınmalı ve korkusuzca bakmalıyım önüme ki istediğim yere gidebileyim. Bunu da gayet net farkında olmama rağmen neden yapamıyorum?

Size de oluyor mu böyle?
Korkularınızdan sıyrılıp da gerçekten ama tüm benliğinizle istediğiniz ve seçtiğiniz şeyi gerçekleştirmek için adım atamadığınız oluyor mu? Tırsak tırsak köşeye siniyor musunuz? Kurduğunuz ve gerçekleşme ihtimali yüksek olan hayallerinize koşmanızı engelleyen yılanlar çörekleniyorlar mı ortaya? Ne yaşamak istemediğinizi çok net biliyor ve görüyorken bunu değiştirmekten alı koyuyor mu sizleri de içinizdeki soru işaretleri??
Birilerinin  daha benim gibi olduğunu duymaya ve hatta benim bulunduğum, kayboldugum yerlerden yolunu bulup çıkmış olanları dinlemeye ihtiyacım var belki de...







18 yorum:

A-H dedi ki...

Cicim bir an ciddi ciddi dusundum acaba bu yaziyi benmi yazdim diye!!
Cinnetin esiginde birlikte bekliyor olsak gerek, kapi acilirsa dalariz artik iceriye hep beraber :)))

Müge dedi ki...

Tabii ki oluyoruz böyle şeyler, tabii ki yaşıyoruz!!! Ne ilksin, ne son, ne de tek... Bana göre, adım atamamaların en temel nedenlerinden biri, muhatabı üzme korkusu ya da vicdan.. Şımarıklık mı ediyorum acaba, sorusu.. Ya da yeniye ve belki de tam bilinemeyene duyulan korku, endişe...
Sana "kim tutar seni" dememem lazım, ya da "aa otur oturduğun yerde".. Artılarını eksilerini yaz bir kağıda.. gör önünde.. bak bakalım işe yarayacak mı...
sevgiler......
:)

julyasia dedi ki...

mevsimsel midir nedir ama ben dahil çevremdeki herkes bu aralar bu düşüncelere kapılmış.eşimle karar bile aldık hayatımızı farklı bir yola sokmak için. bakalım ne kadar başarılı olacağız.

NzN dedi ki...

A-H,
yok anacım cinnet kapısı açılmasın. çözüm gelsin istiyorum. evren benim için çalışsın ve pat! diye bi çözüm beliriversin önümde.

Müge,
Artıları ve eskileri koydum çoktaan ve korkusuzca gitmem için yeteri kadar artı var aslında. keşke kimse tutmasa beni :)

NzN dedi ki...

julyasia,
benim mevsimle pek ilgisi yok. eminim yani. son 1,5 yıldır yaşıyorum bunu. karar almak, alabilmek çok büyük bir adım.benim kararlarım hep uzun yoldan o taraflara gidebileceğim kararlar oluyor misal...

Demet dedi ki...

Bana genelde aldigim kararla ilgili icimde bir kusku varsa olur bu dedigin, ama kararim kesin oldugu halde senin gibi arada kalmisligim olmustu bir seferinde, ben de bir excell dokumani acip eskisi yenisi karsilastirmis, her maddeye de mutluluk endeksi koymustum, hatta korkularimi da eklemistim, onlari da puanlamistim. Sana da tavsiye ederim, kararliligini korukler hem.

A-H dedi ki...

valla bunca yillik hayatimda su evreni biraz olsun anladiysam cozum hayatta oyle pat diye gelmez bosa bekleme derim ;)

Sittirella dedi ki...

O kapı açılırsa içeri hurraaa!!! diyecek grubun ön saflarındanım ama açılmasın ne olur :(
Daha bugün 2 saat kadar kendime
''ben burada -çok afedersin- ne mok yiyorum?'' diye sordum.
Sanki bir filmde figüranım, ne konusunu beğeniyorum, ne altyapısını, ne setini, ne çalışma şartlarını.
Başrol oyuncularından yediğimiz afra-tafra ve suratın haddi hesabı yok.
Berbat haldeyim.
Ha bugün-ha yarın diye diye zaman kaybetmekten başka hiç bir şey yapmıyoruz.
Sen yine haline şükret, ''düşsem bile altımda minderler var hiç bişeycikler olmaz''diyorsun.
Benim altımda ise dikenli tellerle döşenmiş bir beton zemin ve gökdelenin en tepesindeyim.
Düştüm = bittim.
Beterin beteri olduğunu görmek belki bir nebze olsun rahatlatır seni Nazancım.

Cincüce dedi ki...

bunu bunca zamandır söylüyorsan artık yapma, adım atma zamanı gelmedi mi? madem atladığında seni koruyacak yastıklar var, ne düşünüyorsun ki?
henüz yolumu bulupçıktım mı bilemiyorum ama ben yaptım. üstelik yastıklarım da yoktu. Hâlâ düşüyorum. Ya çok fena çarpacağım ya da dört ayak üstüne düşeceğim. Her şartta canım yanacak biliyorum ama hiç değilse "Evet, denemiştim ve başardım" ya da "evet denedim ama başaramadım." diyeceğim sonunda. Eskiden çalıştığımdan çok daha fazla çalışıyorum. Olsun. Sonuçta kendi isteklerimi gerçekleştirmek için çalışmayacağım dabaşka ne için çalışacağım?
Hayallerinin peşinden gitmek insana güzel hem de çok üzel hissettiriyor. Yıllar geçtiğinde dönüp geriye baktığında "keşke ..... yapsaydım" mı demek iyi, yoksa "Evet .... yaptım /denedim" demek ki?
Bence daha fazla düşünme. Yapmadan asla bilemeyeceksin.

NzN dedi ki...

sittirella'm,
beterin beteri durumları beni rahatlatmıyor aslında daha da üzlüyorum hepimizin haline:(
düştüğünde altında bir şişme yatak açacak itfaiye ekibini de arayamayacak durumda mısın peki?
korkulardan mı yoksa gerçekten durum bu mu sence?

NzN dedi ki...

Banu'cum,
Artık yapma zamanı yaklaşıyor. Bu kışı da geçirdikten sonra en geç önümüzdeki yaz öyle ya da böyle harekete geçiyorum. buna kesin karar verdim. Kışı da hazırlıklarla geçireceğim. evet kesinlikle haklısın "denedim ve olmadı" bile demek en önemlisi ki ben bunu dediğim için şu anda içinde bulunduğum durumdayım :) denedim ve olmuyor. dolayısı ile tekrar deneme vakti ve artık istiyorum ki bu sefer olsun. o yüzden biraz daha titrek davranıyorum...

NzN dedi ki...

Demet,
genelde ben de karar verir ve hemencecik yaparım ama bu sefer önümde kesin bir şey olmadığı için içimde korku var. ya olmazsa'lar var misal...
artısını eksisini koyuyorum ve maddi açıdan eksi olabilir (en azından bir müddet için)ama huzur açısından artısının çoook daha fazla olacağı ortada. benim yenmem gereken içimdeki bu korku. karar vermemi geciktiren de bu...

NzN dedi ki...

A-H,
öyle deme yaa benim karşıma böyle kıvrandıktan sonra pat! diye çıkan sonuçlar oldu daha önce.
çağırmasını bilebildiğim zamanlardı sanırım onlar. bu sefer köşeye sıkıştım birazcık :)

La Loba dedi ki...

Hepimizin derdi ortak ama çözüm için harekete geçecek enerjimiz ya yok ya da bir şekilde bir yerlere çok sıkı bağlanmışız.

NzN dedi ki...

La Loba,
harekete geçecek enerjimiz mi yok yoksa cesaretimiz mi??
benim enerjim var ama korkularım, soru işaretlerim engelliyor beni...

Sittirella dedi ki...

Korkulardan değil, gerçek durum bu Nazancım.
Bildiğin gibi; tüm insanlar eşit doğar ama bazıları daha eşittir :)
Benimkisi de o hesap.
Zorunluluklar... mecburiyetler...
bir insan, sırf mecburiyetten hiç istemediği, sevmediği, içine sinmediği bir konuda ciddi ciddi kariyer yapar mı?
Yaparmış işte.
İtfaiyeden geçtim, altım toprak olsa yine atlarım.
Bir gün gelecek; ölümüne atlayacağım :(

A-H'min bahsettiği o evren var ya; o evrene de, onun düzenine de kafam girsin!
Çok moralim bozuldu yine bak!
Küfredecek kadar.
Bir sonraki gönderini okumaya başlayayım da moral olsun :)

NzN dedi ki...

sittirella'cımm,
kendi totomu kurtarmayı becerebilirsem hemen senin üstüne de çalışmaya başlayacağım. o zaman ben itfaiye balonu açarım o zaman senin altına :)
cicim yok mu türkiye'de sana iş olanakları peki bu aralar?

Sittirella dedi ki...

Türkiyemde her zaman iş olanağı var bana güzelim de...
Dedim ya; mecburiyetler, zorunluluklar :(
Sen kendini kurtar, bana yeter.
İtfaiye balonum mu olursun? Kuştüyü yastıklar mı serersin artık :)
Yeter ki sen hayal ettiğin hayata kavuş.
İyi geceler :)
Gözlerim kapandı-kapanacak. Benden bugünlük bu kadar :)