Artık Evdeyiz...

Dün saat 16:00 gibi eve çıktık. Artık evdeyiz...
Nerelere, kimlere, neye teşekkür etmemiz gerekiyorsa en güzel duygularımızı, en derin sevgilerimizi ve yürek dolusu teşekkürlerimizi tekrarlayıp duruyoruz. Teşekkür ederiz!!

Biliyoruz ki evde olmak çok daha iyi gelecek. İyileşme süreci hızlanacak. Dün gecesi hastanede geçirdiği gecelere oranla daha kolay geçti. Daha kolay geçti geçmesine ama yine de süper değil tabii ki. Kötünün iyisinden, en iyisine geçiş yapmaya çalışıyoruz.
Babam için, canımıniçi için, bir taneciğim, ballım için hiç ama hiç kolay değil. Neler olduğunu algılayamadığı gibi canının acısını da kavrayamıyor. "İçim acıyor. Ne oldu ki bana bu kadar ya. Çok şeyler atlatmışım ben" , "Sanki günlerce dayak yemişim gibi" diyor ya sanki birileri kalbimi açıp tırmalıyor...

Göğsü aldığı darbelerden dolayı ciddi anlamda hırpalanmış, hasar görmüş durumda. O'nun canı acımasın da kimin canı acısın ki?! 10-15 dk kadar ciddi sert kalp masajı ardından elektroşok, onun ardından da kalbe cerrahi müdahale ve en sonunda da solunum cihazının borusu... Düşününce bile nefesim kesiliyor. Bir de babamı düşünün...
 Bu acıları bir atlatsak çok daha çabuk toparlanacak, biliyorum, hissediyorum ve başka bir şans tanımıyorum!! 2-3 hafta sonra yazacaklarımdan da göreceksiniz zaten.

Ablamın eşi nöral terapi uygulayan bir nörolog ile konuştu bu sabah. Aynı zamanda homeopatist. Ben zaten olay başımıza geldiğinden beri atlatır atlatmaz bir homeopatist tarafından muayene edilmesini istiyordum. Bu nöroloğun aynı zamanda homeopatist de olduğunu bilmiyordum. Arnika bitkisinden oluşan bir su verdi bize. Bugün itibariyle onu da kullanmaya başlıyoruz. Bu ilaç ağrılarını toparlamaya yardımcı olacak. Süreci hızlandıracak. Hayatını kolaylaştıracak. Doktorlar el-eteğini çekince babamın üstünden ki bu da önümüzdeki perşeme gibi görünüyor o zaman nöralterapi uygulaması yapan nöroloğumuz devreye girecek.
Heyecanla bekliyordum bu doktorun yorumlarını. "Ellerini, ayaklarını kullanıyor, yürüyor, konuşuyor ve sizleri tanıyorsa atlatmış zaten" demiş. Bunu söyleyen ilk doktor o olmamasına rağmen gelen bu cevap beni inanılmaz rahatlattı. Üstümdeki yükün birazını O aldı sanki.
Beklemeye, iyileşmeye devam ediyoruz.
Hadi güzel kuzu. Hadi bi tanecik. Hani inatçı keçi. Hadi babam benim hadii!!!!
Özletme kendini bu kadar, gel yanımıza artık!!!